Lopers knie

#

Runners knee, lopers knie of tractus iliotibialis band syndroom

Er zijn veel verschillende benamingen, voor het gemak hanteren wij voor nu lopers knie. Lopers knie is een veel voorkomende knieblessure die zich meestal voordoet met pijn en/of gevoeligheid bij palpatie van de buitenzijde van de knie. Het wordt beschouwd als een overbelastingsblessure, vaak gezien bij hardlopers, en gaat vaak gepaard met onderliggende zwakte van de heup abductor spieren.

 

Hoevaak komt lopers knie voor?

Lopers knie is een van de meest voorkomende blessures bij lopers die zich presenteren met laterale kniepijn, met een incidentie die geschat wordt tussen 5% en 14%. Verdere studies geven aan dat een Lopers knie verantwoordelijk is voor ongeveer 22% van alle blessures aan de onderste extremiteit.

 

Hoe ontstaat een lopers knie?

Vaak worden de klachten veroorzaakt door lange afstand hardlopen of bergwandelingen (met name bij het afdalen). De huidige theorie is dat deze blessure waarschijnlijk wordt veroorzaakt door compressie van vetweefsel rondom de knie. Studies hebben een “impingement zone” beschreven die optreedt bij rond 30° van kniebuiging tijdens het neerzetten van de voet en de vroege standfase tijdens het hardlopen. Tijdens dit impingementmoment in de loopcyclus veroorzaakt aanspanning van de musculus tensor fascia latae en van de gluteus maximus een vertraging van het been, waardoor spanning (compressie) in de iliotibiale band wordt opgewekt.

Er zijn een aantal factoren die kunnen bijdragen aan het ontwikkeling hiervan:

  • Verkeerde looptechniek (bijvoorbeeld het naar binnen draaien van de knie tijdens het hardlopen).
  • O-benen.
  • Schoenen met te hoge ondersteuning aan de binnenkant van de voet.
  • Aan dezelfde kant van een bol wegdek lopen (hierdoor wordt het been aan de buitenkant in een O-stand gedwongen).
  • Een extra puntige of naar buiten uitstekende laterale epicondyl van het bovenbeen.

 

Behandeling van een lopers knie

Verdere verergering van de symptomen moet direct worden voorkomen, dus pas je activiteiten aan. Een periode van actieve rust of het aanzienlijk verminderen van de intensiteit zou een goed beginpunt zijn. Je kunt wel starten met andere lichamelijke activiteiten, zoals zwemmen, die de symptomen niet verergeren, om zijn conditie op peil te houden.

Sommige studies adviseren volledige rust van atletische activiteiten gedurende tenminste 3 weken; andere auteurs suggereren dat het het beste is om een periode van 1 week tot 2 maanden rust te nemen, maar deze rustperiode hangt sterk af van de ernst van de blessure.

Oefeningen om de iliotibiale band te rekken worden niet langer beschouwd als effectief.

Interesse om een keer gratis mee te trainen?

Hoe kan ik blessurevrij lopen? Hoe kan ik lichter en ontspannender lopen? Wat is een goede lichaamshouding? Hoe gebruik ik het lichaam zonder overbelasting? Hoe maak ik gebruik van de zwaartekracht? Hoe maak ik beter gebruik van mijn voeten? Verrijk jezelf met een training en maak kennis met een hele nieuwe loopervaring.